W przypadku zatrudnienia osób ze schorzeniami szczególnie utrudniającymi wykonywanie pracy, wymagany wskaźnik zatrudnienia ulega obniżeniu.

Wymagany wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych z reguły wynosi 6%, ale może zostać obniżony z powodu zatrudnienia pracowników ze szczególnymi schorzeniami. Do grupy tych chorób należą: stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, paraplegia, tetraplegia, hemiplegia, ślepota i niedowidzenie, głuchota i głuchoniemota, nosicielstwo wirusa HIV oraz choroba AIDS, epilepsja, przewlekłe choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe, miastenia i późne powikłania cukrzycy.

Jak wyglądałoby obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych? Liczbę zatrudnionych (w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy) pracowników o znacznym stopniu niepełnosprawności, którzy cierpią na którąś z powyższych chorób, mnoży się przez trzy. Liczbę zatrudnionych osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, u których stwierdzono takie schorzenie, mnoży się przez dwa.Wielkości obliczone wg tych zasad dodaje się. Otrzymana sumę należy podzielić przez liczbę pracowników ogółem, a uzyskany iloraz mnoży się przez 100%. Wynik ten należy odjąć od wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6%.

Pracownika wlicza się do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych ze szczególymi schorzeniami w dniu przedstawienia pracodawcy dokumentu, który potwierdza wystąpienie u niego takiego schorzenia.

Źródło: www.popon.pl