Minister Anna Zalewska podpisała trzy rozporządzenia dot. edukacji dzieci z niepełnosprawnościami. Jak podał resort, kluczowe rozwiązania to indywidualne zajęcia w szkole dla uczniów z niepełnosprawnością i zindywidualizowana ścieżka kształcenia dla uczniów chorych. Rozporządzenia wejdą w życie 1 września.

Rozporządzenia dotyczą też indywidualnego nauczania dla tych, którzy z powodu choroby nie mogą chodzić do szkoły.

Projekty rozporządzeń trafiły do konsultacji wiosną i wywołały niepokój rodziców dzieci z niepełnosprawnościami - obawiali się oni ograniczenia nauczania indywidualnego do edukacji tylko do domu. MEN wyjaśniało, że takiego ograniczenia nie będzie. Podkreślało wielokrotnie, że celem zmian ma być umożliwienie rzeczywistego włączania dzieci z niepełnosprawnością do ich grupy rówieśniczej - w zależności od stanu zdrowia i możliwości.

Kiedy indywidualne nauczanie?

Rozporządzenie dot. indywidualnego nauczania dotyczy dzieci i młodzieży, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do odpowiedniej placówki edukacji. Nauczanie prowadzone jest na podstawie orzeczenia, na czas określony - prowadzi je jeden lub dwóch nauczycieli w miejscu pobytu dziecka. Uczeń realizuje podstawę programową, ale dyrektor szkoły - na wniosek nauczyciela - może zezwolić na rezygnację z niektórych treści, jeśli uniemożliwia to dziecku stan zdrowia albo nie ma warunków do przeprowadzenia zajęć.

Jeśli jest to w orzeczeniu o potrzebie indywidualnego nauczania i szkoła lub przedszkole ma na to miejsce, to nauczanie indywidualne może być prowadzone w placówce edukacyjnej, a nie w domu.

W rozporządzeniu jest też mowa o integracji z innymi uczniami - takie działania ma podejmować dyrektor szkoły, organizując różne zajęcia rozwijające zainteresowania, uzdolnienia czy umożliwiając dziecku udział uroczystościach i imprezach przedszkolnych lub szkolnych oraz wybranych zajęciach.

Niedostosowanie społeczne

Kolejne rozporządzenie dot. warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Zgodnie z nim, uczeń może chodzić do szkoły ogólnodostępnej, integracyjnej (klasa do 20 uczniów, w tym 5 uczniów z niepełnosprawnością), specjalnej. Będzie miał indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny, a w jego ramach - zajęcia w klasie, zajęcia rewalidacyjne, zajęcia z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej itp.

W rozporządzeniu jest też mowa o tym, że dla uczniów z autyzmem i zespołem Aspergera zatrudnia się dodatkowo specjalistów lub nauczycieli posiadających kwalifikacje w zakresie pedagogiki specjalnej, asystenta nauczyciela lub pomoc nauczyciela.

Wsparcie psychologiczne

Trzecie rozporządzenie dotyczy zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach - polega ona na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych i czynników środowiskowych wpływających na jego funkcjonowanie.

Jak wyliczono potrzeba pomocy psychologiczno-pedagogicznej wynika m.in. z niepełnosprawności, niedostosowania społecznego, z zaburzeń zachowania, trudności w uczeniu się lub odwrotnie - ze szczególnych uzdolnień oraz z zaniedbań środowiskowych czy trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego.

Rozporządzenie mówi o tym, że dla takich uczniów tworzy się m.in. klasy terapeutyczne, organizuje zajęcia rozwijające uzdolnienia i umiejętności, także zajęcia wyrównawcze czy logopedyczne. Dziecko może też mieć zindywidualizowaną ścieżkę kształcenia - wtedy gdy wymaga dostosowania organizacji i procesu nauczania do swoich potrzeb, może wówczas mieć część zajęć indywidualnie z nauczycielem, a część wspólnie z grupą rówieśniczą. Objęcie ucznia wsparciem w formie zindywidualizowanej ścieżki wymaga opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.

źródło: www.mpips.gov.pl